Eén met de natuur
Zodra we de tolpoortjes door rijden (gasten hoeven maar één keer te betalen), het natuurgebied in, valt ook meteen ons mobiele bereik weg. Best een uitdaging voor een blogger. Ik was benieuwd hoe het met zou bevallen om geen bereik te hebben. En ik kan je verklappen. Het is echt heel rustig. En geen bereik betekent overigens niet dat je helemaal niet kan 'internetten'. In het hoofdgebouw is er (als de wind gunstig staat) gewoon WIFI (ik hoor de ouders met tieners nu opgelucht ademhalen). Maar verder word je hier niet gestoord door berichtjes van 'de buitenwereld'. Je kan hier echt even cocoonen. Niet met je gezicht op het scherm, maar kijken naar het uitzicht. Want tjonge, dat is hier toch wel de moeite waard. Hier ben je één met de natuur. Je kan er niet omheen, wordt er letterlijk door omringd.
Vanuit Gramai Alm wandel je zo de natuur in. Het is het vertrekpunt van vele wandelingen, van kleine kidsproof wandelingen tot de uitdagende bergtochten voor gevorderden. Dagelijks komen er dagjesmensen naar het hotel om vanuit hier te vertrekken, de bergen in. Wij houden het simpel met die kleine beentjes van Morris. We wandelen een aantal keren naar de waterval. Ongeveer 20 minuutjes wandelen en (als je de meer uitdagende route via de rivier kiest) twee keer zo lang. Het is hartje zomer en al lang warm en droog. Terwijl we door het 'Gruffalo' bos de bordjes 'waterval' volgen, zijn we benieuwd of we überhaupt water gaan zien. De meeste riviertjes zijn inmiddels opgedroogd. Maar terwijl het bos nauwer wordt, horen we toch echt de klanken van kletterend water. "Ik hoor water! Water!", horen we Morris roepen. En jawel hoor. Ondanks de droogte zien we hier toch echt een waterval naar beneden kletteren. We beklimmen de rotsen en trotseren het koude water. Daar zijn we uren zoet (!) met het bouwen van dammen. Ik ga erbij zitten, op een grote kei, en moedig de mannen aan. Het blijkt dat de kleine, maar ook de grote mannen, onder ons met veel plezier stenen verplaatsen en stroompjes omleggen. Neem dus zeker je rugzak gevuld met eten en drinken mee, want je kan hier wel even vertoeven.
2.100 m2 natuurspa
Bubbelen in de bergen. Letterlijk. Terwijl de warme bubbels in mijn gezicht spatten, kijk ik eens verwonderend om me heen. Dit is echt gaaf. Daar liggen we dan. Heerlijk in een warm bad met uitzicht op de steile rotsen van Karwendel natuurpark. Het zwembad van de Spa is gevuld met bergwater. En ja, dat is koud. Heel koud. Maar ik wil me niet laten kennen en vind dat ik minstens één keer per dag dit water moet trotseren. Gelukkig is het mooi weer, hartje zomer, de zon schijnt. Dus ik ga ervoor. Langzaamaan, dat wel. Ribje voor ribje laat ik me in het koude bergwater zakken. De jongens zitten er trouwens allang in. Zij gingen heel stoer 'in één keer erdoorheen'. Terwijl ze geduldig op me wachten (want nat spatten mocht echt niet) probeer ik zonder geluid het water in te gaan. En dat lukt aardig. Na een paar tellen begint het zelfs te wennen. Het is helemaal niet meer zo koud. Het wordt aangenaam en ik voel me reuze goed met deze koude duik. Mijn lijf is gewend en het is heerlijk verfrissend. Mijn conclusie; ja, het is koud, maar het went écht en tjonge wat voel je je daarna stoer en herboren. En het bubbelbad daarna is dan nóg fijner, echt een cadeautje.
Wij doen onze badjassen aan en schenken onszelf een heerlijk smaakwatertje in. In de 'Tea & Chatroom' kan je een spelletje spelen, even chillen, staat wat te drinken voor je klaar en een wat lekkere snacks zoals appels en nootjes en gedroogd fruit. Morris vult menigmaal een klein schaaltje met gedroogd fruit. Een fijne plek om je even terug te trekken.
Kinderen zijn ook welkom in de natuurspa. Zij mogen overdag in het zwembad en in het bubbelbad en in de 'Tea & Chatroom'. In de avonduren is de spa alleen voor volwassenen. De Spa kent ook een groot saunagedeelte (naakt dus). Ook dit is weer even prachtig en tot in detail afgewerkt. In de speciale hooi-kamer kan je relaxen op hooibedden. Alleen de geur al doet je wegdromen in een echte Alpendroom.
De natuurspa is exclusief voor gasten van het hotel.
Spelen, spelen, spelen
Terwijl wij op het terras van Gramai Alm aan een drankje zitten (ik aan het lokale Grüner Veltiner, aanrader en Wim natuurlijk aan zo'n enorme pul bier, "want zo'n klein biertje, daar doen we niet") vermaakt Morris zich in de speeltuin. Vervelen is hier geen optie. Sterker nog, hij heeft geen tijd om zijn drinken op te drinken, want er moet gespeeld worden. Het schattige kinderhuisje vind ik zelf zo schattig; helemaal ingericht, compleet met speelkeuken en bedden. Maar Morris is vooral in zijn nopjes met de waterbaan. Ook hier worden er weer dammetjes gebouwd van steentjes en blaadjes. Ook is er een blotevoetenpad (blote-benen-pad want het is best diep haha), schommels, klimrek en een trampoline.
De diertjes
Elke dag gaat Morris met vers gras even langs bij alle geitjes, het konijn en zeker ook de varkentjes. Gramai Alm heeft een eigen dierenweide en dat zorgt toch altijd voor veel plezier. De mini-biggetjes Mimi en Rosie zijn mijn favorieten. Wanneer ze honger krijgen, beginnen ze te gillen en rennen ze in het rond. Hun staartjes krullen heen en weer wanneer ze zich tegoed mogen doen aan fruit of ander lekkers. Morris zijn favoriete dieren zijn de geitjes. Zij hangen met hun koppen en hoorns over het hek in de hoop dat die kinderen ze vers gras toestoppen. En dat doe ze maar al te graag.
Half board in het restaurant
Het leek ons wel handig om 'half board' te boeken. Zeker omdat het hotel afgelegen ligt en je dan niet persé elke avond op zoek moet naar een restaurant 'in de buurt'. Nou, dat was nog eens een extra cadeautje, want het eten hier is echt voortreffelijk! We wisten vooraf niet dat 'half board' betekent dat je elke avond een 6-gangendiner krijgt voorgeschoteld! En dan van die verfijnde, Oostenrijkse gerechtjes. Geen grote schnitzel, maar lokale lekkernijen zoals gegratineerde geitenkaas op bietenhumus of hertenragout met rode wijnsaus. Elke dag was het menu anders en elke dag konden we kiezen tussen vlees, vis of vegetarisch als hoofdgerecht. Meestal begon het diner met een lekkere starter, daarna een soep, daarna mag je een rondje langs het saladebuffet, dan het hoofdgerecht, gevolgd door een toetje en tot slot een Oostenrijks kaasplankje met lokale kazen. Niet normaal toch? Het zijn kleine gerechtjes en dat is wel zo fijn, want dan kan je ook van alles wat proeven. Voor Morris was er elke dag een speciaal kindermenu. Hij had ook verschillende gerechten waar hij uit kon kiezen. Heel culinair koos hij meestal voor de worst. Die grote Oostenrijkse curryworst. Het is dat hij van ons soms iets anders moest kiezen (want wat gebeurt er als je elke dag een grote worst eet?), anders stond voor hem zijn keuze al vast. Stond er iets op onze menukaart wat hij lekker vond, kreeg hij overigens ook gewoon een gerechtje. Super geregeld.
Het ontbijtbuffet zit ook bij de prijs inbegrepen. Elke ochtend staat hier een super uitgebreid ontbijtbuffet voor je klaar. Met ontelbaar veel lekker broodjes, brood om zelf te snijden, zoete broodjes en hartig broodjes. Verse sap, salades, yoghurt en fruit, alles is er. Mocht je willen dan kan je dag zelfs beginnen met een glaasje bubbels. Ook is er een kleine á la carte, waarbij je je eieren naar keuze kan bestellen die dan vers voor je worden bereid.
Ik hoor je denken, zo zo, een ontbijtbuffet en een 6-gangendiner. Kwanta kosta? Nou, wij vonden dat dus echt heel goedkoop. Voor 35 euro per persoon per dag zit dit alles erbij in. Voor Morris betaalden we zelfs maar 10 euro per dag. Echt geen geld, zeker niet als je bedenkt hoe goed het eten was. Aanrader dus, mocht je hier naartoe gaan.
Ook leuk (zijn wij niet meer aan toegekomen, maar had ik graag gewild); reserveer een keer een 'hat meal'. Typisch Oostenrijks. Een soort van gourmetten, maar dan op een gloeiend hete hoed.
Vernieuwde suites
Wat doe je als de kamer naar je keuze al is volgeboekt op de datum dat je wil komen? Nou, dan deel je de trip gewoon op in twee verschillende kamertypes :) We logeren daarom eerst drie nachtjes in Alpine room Heimat Gefühl en verhuizen daarna voor drie nachtjes naar Alpine family room Adler Horst.
Grote kamer van twee tot vier personen
Heimat Gefühl is een kamer van twee tot vier personen van 36 m2. De inrichting en de stijl zijn prachtig en stralen luxe en comfort uit. Rustige kleuren, aardetinten en natuurlijke materialen. Zoals ook de rest van het hotel is de kamer helemaal ingericht om voor de beste 'well being'. Uit de regendouche stroom echt bronwater uit de bergen (ik heb het geproefd, smaakt goed), het grote bed heeft heerlijk beddengoed en dekens en vanaf het houten balkon heb je prachtig uitzicht op de bergen. Ook is er een extra (stapel)bed voor extra personen. Morris had vanuit zijn bed zelfs het beste uitzicht. Met de gordijnen open kon hij de bergen zien.
Familiekamer met aparte kinderslaapkamer
Vonden wij de vorige kamer al helemaal top, dan is dit de overtreffende trap! Tjonge jonge wat een gave kamer is dit. Zo ruim als een appartement met een aparte verdieping. Morris rent enthousiast de trap op naar boven om 'zijn domein' te claimen. "Wauw, ik heb mijn eigen hotelkamer", zegt hij. En zo voelt het ook echt, want boven staan twee aparte bedden, een klein zitje én een televisie. Een eigen domein voor de kinderen dus. Hier kunnen de kinderen zichzelf even terug trekken (of de ouders, zodra de kinderen even boven zijn). Ook hier weer diezelfde stijlvolle inrichting van hout, linnen en steen. En ook hier weer dat prachtige uitzicht.
In de avond hoor je hier niets, behalve het geklingel van de Alpenkoeien. Hun bellen laten ons niet vergeten dat we in Alpen gebied zijn. Ik krijg spontaan trek in Milka. Maar hou me in. Want ik weet hoe lekker het eten is dat op me wacht...
Kindvriendelijk en gemoedelijk
Hoewel Gramai Alm veel luxe biedt, is het er ook heel gemoedelijk en kindvriendelijk. Toen wij het hotel boekten, hoopten we dat het niet 'te' chique voor ons zou zijn, maar het voelt er huiselijk en warm. Kinderen zijn er meer dan welkom. Dat hadden we ook wel verwacht, want er is niet voor niets een dierenweide en grote speeltuin. Maar toch. Fijn om te zien dat iedereen hier welkom is, ook honden. Wij kregen namelijk tijdens onze vakantie 'hoog bezoek', van mijn broer, zijn lief en de belangrijkste van het stel; Budha (aldus Morris hoor). Zij hebben de kronkelweg naar Gramai Alm met hun camper getrotseerd om bij ons te komen (de weg naar Gramai Alm is nogal vals plat) en daar zijn we nog steeds blij om. Eerst maar eens even bij komen op het terras, waar ook voor Budha water word neergezet. Daarna wandelen we met zijn allen (nou ja, de enige viervoeter onder ons wordt gedragen. Maar vooruit, ze is al oud, stokoud) opnieuw naar de waterval. Daar worden nu nóg grotere rotsen versleept om dammen te bouwen. 's Avonds eten we met zijn allen á la carte op het terras (want dat kan ook nog gewoon) en proosten op onze samenkomst in Oostenrijk voordat we Foedsie & co weer uitzwaaien voor hun volgende lange reis door Europa.
Gramai Alm, een plek met geschiedenis
De oorspronkelijke almhut 'Gramai Alm' dateert uit de 16de eeuw (!) en staat er nog steeds! Nu is het een winkeltje waar je lokale producten kan kopen (kaas en worst van de Gramai koeien) en souvenirtjes. Ook is er een self-service terras waar je kan genieten van een lekker frisje. Het oude stenen huisje is het eerste huisje dat er werd gebouwd. Al in de 16de eeuw werd de Gramai Alm in de zomermaanden bewerkt. In die tijd was het een alpenweide met een hoge en een lage weide. De naam 'Gramai' komt uit het Reto-Romaans en betekent 'steenslagveld'.
Op het erf van Gramai Alm is in de zomermaanden nog steeds een boerderij met koeien! Zij grazen overdag in de vele weides en komen 's avonds terug naar de stal. Al van veraf hoor je het belgeluid langzaam dichterbij komt. In een lange rij waggelen de dames met hun bellen langzaam richting Gramai Alm. Daar staan ze 's avonds in en bij de stal te grazen. Het geluid van de bellen gaat de hele nacht door. Het geeft je écht dat Alpengevoel.
In de omgeving van Gramai Alm
Alles is er. Natuur, bos, waterval, wandelpaden, speeltuin, spa, restaurant... Dus eigenlijk hoef je het hotel en de directe omgeving niet te verlaten. Maar mocht je er nou verder op uit willen, dan is er in de (directe) omgeving ook veel te beleven. Wij stappen een paar keer de auto in en kronkelen weer naar beneden, naar de bewoonde wereld. Dichtstbijzijnde dorpje is Pertisau, dat ligt op ongeveer 15 minuutjes rijden, dus valt reuze mee. En hoewel Gramai Alm op 1.000 meter hoogte ligt, merk je dat nauwelijks. De weg ernaar toe is 'vals plat' en kronkelt gelukkig weinig (met een wagenziek kind wel zo fijn).
Pertisau
Pertisau is het dichtstbijzijnde dorpje vanuit Gramai Alm. Het is een klein dorpje dat vooral gericht is op toeristen. In de zomermaanden is het er erg druk. Het is een geliefde plek vanwege zijn ligging aan de prachtige Achensee. Pertisau heeft niet echt een centrum maar wel een aantal restaurants en hotels. Pertisau zelf is niet bijzonder interessant, maar zeker geschikt om even een terrasje te pikken of om een bootje te huren. Huur een motorbootje en vaar zelf rond over het helderblauwe meer.
Achensee
Die kleuren! De Achensee is kraakhelder en kleurt van donkerblauw tot turkoois. Niet zonder reden is het een geliefde plek voor velen. In de zomermaanden kan je hier een heerlijke verfrissende duik nemen, varen met een bootje of suppen. De Achensee is het grootste meer van Tirol en is maar liefst 133 meter diep. Plaatsen aan de Achensee zijn Pertisau, Maurach, Achenkirch, Buchau (bij Maurach), Seespitz, Scholastika (bij Achenkirch) en Seehof. De Achensee is vooral een plaatje om te zien vanaf grote hoogte (dan zie je hoe mooi het water kleurt). Ook zijn er een aantal strandjes waar je heerlijk op het zand kan liggen en een duik kan nemen.
Natuurpark Karwendel
Gramai Alm ligt in het mooie natuurpark 'Karwendel'. Deze is alleen op bepaalde momenten en bepaalde plekken toegankelijk. In de wintermaanden ligt hier zo'n dikke laag sneeuw dat delen van het park onbegaanbaar zijn. Ook Gramai Alm is in de winter gesloten. Er is teveel sneeuw en teveel lawinegevaar. In de zomermaanden is Karwendel al even mooi. Er lopen een paar kronkelwegen doorheen, Alpenkoeien grazen in de vallei en hier en daar vind je een traditionele Almhut vol gezelligheid.
Achensee Erlibniscard
Als gast van Gramai Alm krijg je bij aankomst de Achensee Card. Dat is een toeristenkaart waarmee je gratig gebruik kan maken van het openbaar vervoer en korting krijgt op vele attracties en de gondelbanen. Ik kan je van harte aanbevelen om deze (tegen betaling) te laten upgraden naar een Achensee Erlibniscard. Dat is dus een andere kaart waarmee je onbeperkt gebruik kan maken van de Karwendel-Bergbahn en de Rofanseilbahn (inclusief gratis parkeren). Bovendien krijg je met deze kaart gratis entree tot vele musea en mag je een rondje met de boot en met de oude stroomtrein naar Jenbach. Zeker als je een aantal keren de gondels neemt, haal je dit bedrag er makkelijk uit. Voordeel vonden wij dat het heel laagdrempelig is om 'even' op en neer de berg op te gaan. Wij gingen zelfs voor een apfelstrüdel even naar de Erfurter Hütte bovenop de berg.
Met de gondel omhoog, de bergen in!
De Karwendel-kabelbaan begint in Pertisau en brengt je omhoog tot een hoogte van zo'n 1.500 meter het Zwölferkopf-gebied in. Hier vind je een kinderwandelroute door het bos. Wij waren het meest gecharmeerd van de Rofanseilbahn die je naar 'the sunny side of the Rofan' brengt. Het uitzicht vanaf daar op de Achensee is echt prachtig mooi. Bovenop de berg zijn er drietal almhutten met speeltuintjes. De terrassen bevinden zich aan de rand van het gebergte. Terwijl wij genieten van een schnitzel met pommes (ja, als je in Oostenrijk bent, dan wil je ook een keer schnitzel) hebben we een panoramisch uitzicht over het dal en het felblauw gekleurde meer. Vanaf hier vertrekken er ook verschillende wandelroutes. Je kan nog verder de top op wandelen (een flinke klim) of je kan vanaf hier langzaam afdalen naar het dal.
Stoomtrein naar Jenbach
Van veraf hoor je hem al aankomen! Tuf Tuf! Een zwarte rookwolk verraad dat hij er nu écht aankomt; de stoomtrein. Vanuit Pertisau kan je de stoomtrein naar Jenbach nemen (of andersom). Een klein, wiebelend ritje in een nostalgische stoomtrein. Deze konden wij niet overslaan, want Morris is dol op treinen. Hij had het treintje al een paar keer voorbij zien waggelen door het dorp. Dus staan wij op zekere dag ook op het perron aan de Achensee te wachten op de trein. We hebben wat lekkers mee voor onderweg en besluiten het ritje op en neer te maken. Al fluitend, stomend en sissend rijden we de berg omhoog. De trein ging al niet snel (zo'n 35 kilometer per uur) maar bergopwaarts lijkt hij bijna stil te vallen. De rit naar Jenbach heeft een hellingspercentage van 16 procent en dat blijkt nog een flinke klim voor deze oude jongen. In de open wagon heb je prachtig uitzicht over het omliggende berglandschap. Een leuk uitje, zeker voor een treinliefhebber.
